احمد بن هلال عبرتائی

بازگشت به صفحه اصلی دانشنامه»»»

«احمد بن هلال عبرتائی»

احمدبن هلال، اهل روستاي بزرگي از منطقه «نهروان» بود که ميان واسط و بغداد قرار دارد. گفته شده است: وي از ياران حضرت هادي‏عليه السلام يا عسکري‏عليه السلام بود. به غلو مشهور ومورد لعن ونفرين ابدي است.

نخست از افراد مورد اطمينان حضرت عسکري‏عليه السلام و از اصحاب خاصّ و روايت کننده از امامان معصوم‏عليهم السلام بود. 54 مرتبه به زيارت خانه خدا رفت که بيست مرتبه آن با پاي پياده بود.

امّا دچار انحراف و ارتجاع شد؛ به گونه‏اي که حضرت عسکري‏عليه السلام او را بسيار نکوهش کرد و در موردش فرمود: «از اين صوفي ريا کار و بازيگر پروا کنيد». (1).

برخي نيز اين جمله را در نکوهش او، از جانب حضرت مهدي‏عليه السلام دانسته‏اند که در هر حال نشانگر پليدي و گمراهي اين مرد است.

او تا زمان نيابت جناب محمدبن عثمان زيست و با سماجت بسيار، سفارت آن جناب را انکار کرد. توقيع مبارکي از جانب حضرت مهدي‏عليه السلام در مورد لعن و نفرين بر او و لزوم اظهار بيزاري از کارهايش صدور يافته است. (2).

بيشتر کتاب‏هاي رجالي، او را ملقب به «عَبَرْتايي» مي‏دانند. (3) شيخ طوسي‏رحمه الله در «کتاب الغيبة» وي را «کرخي» نامگذاري کرده و «بغدادي» نيز درباره او گفته شده است. (4).

از تاريخ فهميده مي‏شود که احمدبن هلال تا آخر سفارت و نيابت نايب نخست منحرف نشده بود؛ لکن به مجرد وفات عثمان بن سعيد در نايب دوم شک کرد و نيابت او را نپذيرفت! (5).

شيعيان هم پس از عزل، او را ملعون دانسته و از وي دوري جستند. پس از مرگ وي توقيعي از طرف ولي عصرعليه السلام به دست حسين بن روح به شرح ذيل صادر شد:

«خداوند از فرزند هلال نگذرد که بدون اجازه و رضايت ما، در کار ما مداخله و تنها به ميل خود عمل مي‏کرد تا آنکه پروردگار، با نفرين ما زندگي‏اش را به انجام رساند. ما در زمان حياتش نيز انحرافش را به خواص شيعيان خود اعلام کرديم. اين را به هر کس که درباره او مي‏پرسد، برسانيد. هيچ يک از شيعيان ما معذور نيست در آنچه افراد مورد اعتماد از ما نقل مي‏کنند، ترديد کند؛ زيرا مي‏دانند ما اسرار خود را با آنان مي‏گوييم».

آن حضرت در توقيعي ديگر فرمود: «ابن هلال ايمان خود را پايدار نداشت و با آنکه مدت طولاني خدمت کرد، به دست خود ايمانش را به کفر دگرگون ساخت و خدا نيز او را کيفر داد». (6).

منابع ومآخذ:

————منبع کلی کتاب فرهنگ نامه مهدویت خدامراد سلیمیان وسایت:http://lib.ahlolbait.com——————

منابع مطالب:

(1). محمدبن عمرکشي، رجال کشي، ص 535.
(2). ر.ک: شيخ طوسي، کتاب الغيبة، ص 353.
(3). رجال ابن داوود؛ ص 425؛ رجال طوسي، ص 384؛ رجال علامه، ص 202.
(4). نجاشي، رجال، ح 1، ص 218؛ کتاب الغيبة، ص 399، ح 374.
(5). سيد محمدصدر، تاريخ‏الغيبةالصغري، ص 502.
(6). ر.ک: رجال الکشي، ص535؛ کتاب الغيبة، ص 353.

—————————————————————————————————————-